Raport „Kobiety pracujące w domu o sobie”

W raporcie oddaliśmy głos osobom, które nieodpłatnie pracują w domu.

Instytut Spraw Obywatelskich w ramach inicjatywy Pracujemy w domu opracował raport „Kobiety pracujące w domu o sobie”. Tekst ten jest analizą wywiadów pogłębionych z osobami pracującymi nieodpłatnie w domu i ma na celu oddanie im głosu. Raport stanowi także odpowiedź na funkcjonujące w opinii publicznej przekonanie, że kobiety pracujące w domu nic nie robią.

Jego autorka, Karolina Goś-Wójcicka, w oparciu o słowa kilkudziesięciu kobiet i dwóch mężczyzn „pełnoetatowo” pracujących w domu chce pokazać kim są, jakie mają cele i priorytety życiowe, czy czują się szczęśliwi, jakie mają plany na przyszłość, przytacza też ich postulaty polityczne, oczekiwania wobec polityki państwa.

W książce zaprezentowane jest nie tylko to, co wiadomo o osobach pracujących w domu z dotychczas prowadzonych w Polsce badań, ale przede wszystkim przedstawione zostają wyniki własnego badania Instytutu. Analiza wypowiedzi obejmuje zarówno wątki społeczne, jak i ekonomiczne. W podsumowaniu zebrane zostały główne wnioski i rekomendacje Instytutu w zakresie polityki społecznej.

Oto fragment z „Kobiety pracujące w domu o sobie”, wypowiedź mamy dwójki dzieci:

„[…] większość ludzi lekceważy pracę domową. Jest to, oczywiście, strasznie irytujące i deprymujące. Choć częściowo to rozumiem, bo kiedy ktoś użera się z głupim szefem i pomyśli sobie o tych matkach spacerujących z wózkami w słoneczny dzień, gdy on się kisi w pracy, to zżera go zazdrość i czuje wielką niesprawiedliwość. Wiem, bo sama tak miałam, gdy wróciłam do pracy zostawiając 1,5-roczną córeczkę z mężem. Tylko że rzeczywistość wcale nie jest tak różowa – dla niektórych taki spacer to jedyne wytchnienie w ciągu całej doby. A czasem taki spacer to kolejne zadanie do wykonania i nie ma nic wspólnego z relaksem. Dziecko marudzi przy ubieraniu, nie chce usiedzieć w wózku, jazda z wózkiem to prawdziwy tor przeszkód i wyzwanie – piach, kałuże, krawężniki, bezpańskie psy, etc. […] Praca w domu nie kończy się nigdy. Tu nie można wziąć urlopu ani zwolnienia. Osoba chora, pracująca zawodowo, leży w łóżku na L4, a słaniająca się na nogach mama z chusteczką przy nosie, na antybiotyku, musi i tak wykonać większość swoich obowiązków domowych”.

Instytut realizuje inicjatywę Pracujemy w domu od 2006 roku. Uważamy, że nieodpłatna praca domowa zasługuje chce zmienić ma na celu pokazanie jak ważna i społecznie wartościowa jest nieodpłatna praca domowa zasługuje na docenienie, ponieważ jest tak samo istotna jak praca zarobkowa – to w domu kształtują się postawy obywatelskie. Uważamy, że monetarna wartość pracy domowej powinna być uwzględniana w PKB, a osoby wykonujące ją na pełen etat powinny być objęte systemem emerytalnym, poprzez podział na pół składki współmałżonka.

Raport inicjatywy Dom to praca „Kobiety pracujące w domu o sobie” – wydanie drugie.

Pobierz bezpłatnie